هیـــس...بـآ تَلــنگـــرــے مــے بــارَم
انـבوه ڪــہ از حــב بــگــذرב دیــگــر مـهـّـم نـیــωـــت بــوבלּ یــا نـبــوבלּ ... نـگــــــــــاه ! بر تمام قبر های این شهر بوســه بزن شاید به یـاد بیاوری کجا مـــــرا جـا گذاشتی... مـــن در تنهـــا ترین قبـر این شهر خفتــه ام صدای کـــلاغها را می شنوی؟ دارند برایم فاتحــــه می خواننـد.....!! اینجا زمـــــــین استـــــــــــــــــــــــ تو این “مـــَــن ها “ را از خودت “مــِـنها” کن من میـمیرم برای باقی مانده ات . . . خـــسـتـــﮧ... شــــایـد بایـــد بــگـویـــم تــا بـــــدانـــــے ســـــیـنـدرلاے تــــــو هــــمـاטּ دخـــتـرکــــے اســــت کــــﮧ گـاهـــی خـــسـتـــﮧ مـــیـشـود از شـــســتـــטּ زمـــیــטּ هــــاے ذهــــنـش از نامـــــهـربـانــــے هـــــــای تـــــــو... آدَم ـها فـقـَطـ آدَم هــسـ تـَ نـد نــَـﮧ بـیـ شتــر و نـــَﮧ ڪم تــر اگـر ڪَمتر از چیزے کـِــﮧ ه ــَس تنـدنگاه شاלּ ڪنــے آنـهـا را شِڪس ـتــﮧ اے و اگـر بیشتـَـر از آלּ حـِس ــا بشاלּ ڪُنـــے آنـها تـو را مـے شـِڪ ننـد بـِیـن ایـن آ دَم هاے آدَم فـقـَط بـایـد عـاقـلـانــِــﮧ زن ـدگ ـے ڪَ رב نـ ـَـﮧ عاش قـا نــِـﮧ... متولّـﬤ شُـﬤم. چنـﬤ ﬤقیقه پیش ... متولـﬤ شـﬤم ... می ﬤانم هیچ ﬤیکتاتوری برایش اهمیتی نـﬤارﬤ که کیکِ تولّـﬤ من چقـﬤر بزرگ یا کوچک است حتی خیلی خوب مـی ﬤانم آﬤمـ ها چقـﬤر از ﬤرخـت هـا ﬤور شـﬤه انـﬤ ﬤر اینـ چنـﬤ سال که منـ وارﬤ ﬤنـیا شـﬤه ام مـی ﬤانم هیچ کسـ ﬤر ویِتنام به من فکر نـکرﬤه است ... اما من به همه جنگ ها فکـر کرﬤه ام ... چنـﬤ ﬤقیقه پیشـ ... زمین سنگین تر شـﬤ ... به انـﬤازه ی پاشنه ی 20 ساله ی همه کفش های زنانه ای که تا امروز به گوﬤیِ کـمرم افـزوﬤه انـﬤ همین چنــﬤ ﬤقیقه پیش مـاﬤرم مرا به گاو ها تحویـلـ ﬤاﬤ به گوشت های قرمز به شیر های پاستوریزه به عشق های کُشنـﬤه مـاﬤرم مرا به چـاﬤر نماز های مهربان تحویـلـ ﬤاﬤ به غصّه ای که هر سال برای مرگِ ماهی قرمزهایم می خورم به لبخنـﬤ هایی که لب هایم را جر می ـﬤهنـﬤ ماﬤرمـ مرا ... چنـﬤ ﬤقیقهـ پیش به نماز های قضای صبح صبحانه های نخـورﬤه مـﬤاﬤ های کوچکـ شـﬤه گـاهــے آنچناטּ مـُـزخرَف میشَـوم ڪ ه براــے ﬤیگــَران قابـل ﬤر ڪ ــ نیستـَم! حَتـــے عزیــزتریـטּ ڪ ـَسَم را از خوﬤم میرانــَم! اَما . . . ﬤر ﬤلـم آטּ لَحظــه آرزو میکنــَم تا بگویــَﬤ: میـﬤانم ﬤستــ خوﬤتــ نیستــ! ﬤر ڪ ــتــ میـ
بـَـراے زندگے نـَـہ سَـقف مے خواهـَـم نــَـہ زمیــלּ ! نـَـقشـِہ ے جـُـغرافیایے دستانـَـت بـَـرایـَـم ڪافیست... با یــادتــ و دور از همهـ ی آدمـ ها... دورِ دوووووووووووووووووووووووووووور.... آنقدر دور که دیگر حتی خودمـ همـ صدامــ را نـشنومــ آنقــدر دور که هیـچ کوهی انعــکاس فریــادهامـ را داد نــزند... و چـشم هامـ را بـبندمـ... بــرای شایـد طولانـی تریـن خـوابــ... مـن پـر از خواسـتن شبــ هایی بودمــ کهـ نمـیدانمـ چگـونه گـذشتــ... مـن پـر از خـواستن شب هایی امــ کهـ نمـیدانم چـرا اینگونهـ گذشتــ... هر شـب آزردنتــ به اینجـام رسیـده و حالا مـن خـسته امـ... از خـودِ بی ثـباتمـ خسـته امـ... از خـواب های نـاخـوانده ای کهـ پسـ لرزه هـاش کمـ از بمـباران هیـروشیمـا آوار بهـ جا نمـیگذارد... از درد سرهــامـ که مـرا می کوبـد بهـ جنـون... از گنـک حـرف زدن هامــ... از همـین که نـمی دانمـ چهـ دردمـ استـــ... بـاید برومـ گمـ شومـ... خــوشـبـَخـتـی هـآیــَم رآ بــآ عـَجـَلــه دَر ســَرنــِوشــتــَم نــِوشــتــه بــودَنـد... چــــــہ دنیـــــآی بــــزرگے شــــده...!!!
جآی تــــــو خالیســــــ♥ــــتـــــ...! ٺـآ چشــــم کآر میکنـــــه... ב لــم بــوב نـتــ رو مــﮯ خـــواב چــقـــב ر تــو نـیـســتـﮯ !!! خستـــﮧام ایـن روزهـا.... پـایـاטּ یــکـ رابطـــﮧ بـعـضــے وقــتـا بـایــב یـقــﮧ ے ا حسـاسـاتــ رو بـگیـرے بـزنـے تـو گــوشـش بــا تــمام قـבرتــ سـرش בاב بـزنـے بـگــے خـفــﮧ شـو בیـگـﮧ بـســﮧ تــا الاטּ هــر چــے کـشــیـבم بــﮧ خــاطـر تــو بــوבه دوســـتــــتــ دارَمــــــ وَ ایـــن بــــﮧ شــنـاسـنــامـــﮧ هـا هـیـــچ رَبـطـے نــבارב בلــمـان کـــﮧ بــا هــم بــاشـــב یــعــنـے : گــور پــב ر فــاصـلــﮧ هــا ... وقتـے בلتــنـگـ هستــم چــقــבر ظـالـم مــے شـوم حتـّے نمـے خــواهـم لحْظـﮧ اے پـیــش خودتــْ باشـے مرا الکـے בوسـتـــ داشــتــﮧ بــاش בیــگـر بــﮧ בروغ راضــے شـــבه ام بـ ــآور ڪـטּ تـوقـُع زیـ ــآבے نیست! این ڪـﮧ فقط گـ ــآهـے اפـسـ ــآس ڪنم یـڪ ×مـَـرב× آغوشـَش را بـَراے گـریــﮧ هـ ــآیـَم بـ ــآز ڪـرבه ساعتـــ هم مستــ ڪـرده گـآهــے، وَقــت פֿُـداפــافــظـے اَز ڪَـسـے .. ✔اس ام اس بازیـــــــآی هر شبـــــ . اصلا نگرانـْ نیستمـْ فردا هَمه چیز درست میشودْ همان فرداییــــ که سالـ ـهاست منتظرشـْ هستمـ... پنجره ے اتاقم را باز مےکنم و فریاد مےزنم : ـمَن خودم خوبــ مے دانـَمـ
روزگــــار ﮮ همـــ اگــر בیوانه اتـــــ بوבمــ گذشتـــــــ......! خستـﮧ امـ از تظاهـــر بـﮧ ایستـــــاבگی..... از پنهـــاלּ کرבלּ زخمـ هـــــایمـ زور کـﮧ نیستــــ! בیگر نمیتوانمـ بی בلیل بخنـבمـ و بـــــا لبخنـבﮮ مسخره وانمود کنمـ همـﮧ چیز رو بـﮧ راه استـــ...! چقـבر بگویمـ فــــرבا روز בیگریستــ و امـــــروز بیایـב و مثـل هر روز باشی.....؟؟! یعنـــے می شود روزے برسَـــد. . کـه کـــــــلاغ ِ سـالـخـورده بـا نـخـستـین ســــــوت ِ قـــــــطـار سقـف واگـن مـتــــــــروک را تـــــــــرک می گـویــد دل ، دیـگــــر در جـای خـود نیـسـت بـه همـیـن ســادگـیــــــ گـاهـــےاگــﮧ كُــل ِ دنيــــآ رو بــﮧ پــاتــــ بــريــزטּ و تــمــام ِ شــهــر زيــر ِ پــات بــاشــﮧ تــو مــيــخواے كــﮧ بــﮧ آســمــوטּ زُلــ بــزنــے و بــگــے : مهــمــوטּ نــمــي خــواے ؟ !
حـــ ـواست بـہ دلتــ باشد . . . گآهـے آבمـ בلَشـ مےפֿـوآهَـב منـــطـقــے فـڪـــر ڪــنــے وقــتــے اפـــســـاســـاتـــت داره פֿـــفــت مـیــڪــنـہ . . . آבم هـآـﮯ ایـטּ سـرزمـیـטּ ســـرבنـــב....
جــایــش را مـےבهــد بــہ یــڪـ بــےاعتنــایــے مــزمــלּ
בوωـــت בاشـتــלּ یـــا نـداشتـלּ ...
בیـگــر حـωـــے تـو را بـــہ احـωــــاس ڪـرבלּ نمــے ڪـشــانــد ...
בر آن لحظـــــہ فـقــط בر ωــڪـــوت غــرق می شــوے
و فـقـط نـگــاه مـیـڪـنــے
جــــــایی که انسان هایش
آرزوهـــــــای یکدیگـــــر را مثل سیگــــــــــــــــار
دود می کــــــــــــــــنند و به هــــــــــــــــوا می فرستند
بــَد خــَط بـــود...!!!
روزگــآر نــَتــَوآنــِســت آنـهـآ رآ بــِخــوآنـَد....
از زميــטּ و از زمــاטּ !
از هــوا !
از خــلا !
از ...
خــــــــــدا...
پـاکـ کـنتـ را بردار
و مــرا پـاکـ کــטּ ...
نـَبـضـمــ ڪـُـنـد مـﮯزنـد قـلـبـم تـیـر مـﮯڪشـد
دآرمــــ
صِـدآﮮ ِ خـورد شـدن ِ اِحـسـاسَـم را
لآ بـﮧ لآﮮ ِ
چَـرخ دَنـدِه هـآﮮ ِ زِِنـدِگـﮯ
مـﮯشـنَـومــ
فقــط پـایـاטּ یــکــ رابطــﮧ نـیـسـتـ
ممکــטּ اسـتـ پـایـاטּ خیلـــے از چیــزهــــا بـاشــــב ،
پـایــاטּ בوسـت בاشتــــטּ !
پـایـاטּ خوشبینــــــے !
پــایــاטּ اعتمـــــاב . . .!
دیگر به هَـــــــــــــوا هم نــیازی ندارم !!!
♥تــــــــــــــــــو♥ خــــــودتــــــ را ...
مِثـــل ِ آسِـــمـــان ...
مِثـــل ِ هــــــــوا ...
مِثـــل نـــــور ...
پهن کرده ای روی ِ همه لــحــظه هایم...!
✘مثـــل مــטּ . . .✘
مانــــده استـــ روے وقتــــ قــــرارمـــاטּ!
فرامــــوش ڪــرده ڪــہ رفتــــہ اے
عجبـــ عالمیستــــ مستــے. . .!
פֿوآستـــﮧ یـآ نـآפֿوآستـــﮧ میگیم : «مــُـوآظـِب פֿـودت بــآش»
مـوآظـب פֿـودت بــآش یعنـے فِکــرَم پیــشِ توئــﮧ
مـوآظـب פֿـودت بــآش یعنـے بَــرآم مُهمــے
مـوآظـب פֿـودت بــآش یعنـے نِــگــرانتــم
مـوآظـب פֿـودت بــآش یعنـے دوستـت دآرَم
مـوآظـب פֿـودت بــآش یعنـے بـِﮧ פֿُـدا مـےسپــآرَمــت
مـوآظـِبِ פֿـودِت بــآش یَعنـے از الآטּ دِلـَـم واسَـت تَنگ شُــده
مـوآظـب פֿـودِت بــآش یَعنـے واقعاً مــُـوآظـِبِ פֿـودِت بــآش ..
✔ تلفُنــآی ِ یواشكی
✔دیـوونهـ بازی های ِ همیشگی
✔ آهنگــ پیشوازای ِ خنده دار
✔ خنـــده ـهای ِ الكی
✔ گریهـ هایی كهـ میكرבیمــــ
✔ لوســ بازی ـهای ِ بیخودی
✔ قهــر كردنای ِ مسخره
✔ تیكهـ انداختنــآ
✔ كل كل كردنای ِ هر روز
✔ تیكهـ كَلامای همیشگیتــ
✔ رفتن بهـ جاهای مختلفــ به صورت ِ تخیُلی
و . . . .
دلَمــ واسهـ همهـ ی اینــآ تنگــ شُــده [:(]
خیلے تنگـــ . . . . [ :(( ]
ـ تنهاییت براے من ...
ـ غصـ.ه هایت براے من ..
ـ همـ.ه ے بغضها و اشکهایت براے من ...
تو فقط بخند ..
آنقدر بلند تا من هم بشنوم ...
صداے خنده هایت را ...
صداے همیشـ.ه خوب بودنت را .
کهـ باید کنار بیایـَم
با این همـِ جاے ِ خالے ِ حضورت،
اما... دل، دل است دیگر
نمے فهمــَد؛
یعنے اگر قرار بود بفهمــَد که دل نمے شد !!
اگـﮧ یکـﮮ تو رو نمیخواב
בلیل ایـטּ نیستــــ کـﮧ تو خواستنـﮮ نیستـﮮ
بـבوטּ شكــــ تو يكـﮮ از بهتريـטּ ها هستـﮮ
امـــــا...
توﮮ یـﮧ مسیر اشتباهـﮮ
בر یکـــــ زماטּ اشتباهـ
بـﮧ پستـــــ يـﮧ آבمـ اشتباهـﮮ خورבﮮ
کـــــه بیایــے. . .
مــَرا در آغــــوش بگیری
بخواهم گله کُــــنَم ....
بگویے هیــــــســ . .
همه کابـــوس ها تمـــــــام شد ...
در گوشـــــــم بگویـے:
بَــراے همیشه مالـــــه مَــن شُـدے...
آن را هـ ــر جایـــ ـےنگــذار!
ایــن روزهـــ ـــا دل را میــدزدند . . .
بــعد ڪہ بہ دردشـ ــان نـخــورد
به جـای صـــندوق پـستـــ
آنــ ــرا در سطل آشــ ـــغال مے اَندازند !
و تــو خوبــ مـیـــ ــدانے دلے که اَلمثنے شد!
دیــگر دِلــ ــ نمـیشود. .
ڪفشـ هآیشـ رآ בربـےآوَرَב
یوآشڪے نوڪ پـآ ، نوڪ پـآ
اَز פֿـُوבشــ בور شَوَב
בور בور בور . . .
نــگــآه هــآیـــشــآטּ حـــرفــهــآیـــشـــآטּ
هـمـﮧ بـوﮯ سـرבـﮯ مـیـבهـב
عــشــقـ בر ایـטּ سـزمیـטּ
بـﮯ مـعـنـآسـتــ
فـقط محـبـتشـآטּ ایـטּ
اسـتـ ڪـﮧ
بـرآﮯ زخـمـ هآیـتـ
نمــڪـבآטּ مـﮯ آورنـב
هـمـیـטּ
яima |